اشعار

نه هم دمی، نه مونسی،نه یـار و یاوری           جان دادنم چه سخت شد این روز آخری

یک سال و نیم هست که هِی میخورم زمین                مـثـل کــبـوتـری کـه نـدارد دگـر پــری

گرچه جلال وشوکت من ارث مرتضی است           ارثــیــۀ قــد خــم مـن، هـسـت مــادری

عـبـدالـه ایـن تـن و بــدن خـسـتــۀ مـرا           تا زیر نور و شعـلۀ خـورشید می بری؟

پـاشـو، حـسـیـنـم آمـده رد و بـدل کـنـیم           درد دل و  گــلایــۀ خـواهــر بــرادری

در گنجه لای بقچه،لباسی ست رنگ خون           برخـیـز، بـلکـه مـونس من را بـیـاوری

می خـواهم از فـراق شکـایت کنم به او           درسینه ام غمی است که او هست مشتری

من را زدند، خب به فدای سرت حسین           هر کس رسید، در تو فرو کرد خنجری

سر نیزه ای که بر کمرت خورد روی اسب           بـعـدا کـمـانـه کـرد به کـتـف کـبـوتری

عباس اگر که بود، دگر غـصه ای نبود           دیگـر نـمی دویـد کـسـی پـشت دخـتـری

من زیـنـبــم موی مرا هـیچ کـس نـدیـد           کـردم قـیـام تـا نـخـورد دسـت مـعجری

زخـمیِّ زنجـیـرم، کـبودِ بی شمارم            بر شانه هایم، زخم های کهنه دارم

همشیرۀ خورشیـدم و بانـوی نـورم           هر چند که در پـنجۀ گرد و غـبارم

شـامِ غـریـبانیِ عـصر خیمــه هـایم           آن چــادر خــاکیِ در حــال فـرارم

دیگر نـمی آیـد به دنـبـالم مغـیــلان           دیــگر ندارد آبـلـه کاری به کـــارم

من حضرت یعقوبم و تو یوسف من           بر سیـنـه ام پیراهـنت را می فشارم

دسته گـل یـاسـی ندارم بر مـزارت           امّا به جایش تا بخـواهـی لاله دارم

انگار من خوابیده ام در این بیـابان           انـگـار تـو افـتـاده ای روی مـزارم

من با نـیـابـت از تــمـام خــانــدانـم           بر آسـتـان خـاکی ات سر می گذارم

ای وقــــار تـو وقــار پـنــج تـن            گـردش تـو در مـــدار پـنـج تـن

خـطبـه هایت، ذوالـفـقـار پنج تن           ای هــمـه دار و نــدار پـنـج تـن

عـفّت و شـرم و حـیا پـابست تو

آسـمان ها و زمـین در دسـت تو

احـترامات تو پا بـرجا که هست           ما مگر مردیم این جان ها که هست

ذوالفـقار حضرت مولا که هست           بر حـریمت پرچـم سقا که هست

نبـش قـبر تو خـیـال بـاطل است

قـبلۀ دل ها به سـویت مایل است

ای نَـمـای تـو نَـمـای مـرتـضـی           آیــه هـای «انّــمـا» ی مـرتـضی

زیـنـتـی هـسـتی برای مرتـضی           خطبه هایت خـطبه های مـرتضی

ذوالـفـقـار نُطـق تو کولاک کرد

کوفیان را یک به یک در خاک کرد

نذر کـردی با بـرادر باشی و...           پای به پای او مکرّر باشی و...

حافـظ اسـرار مـادر بـاشی و...           یک تنه ماننـد لشکـر باشی و...

هـدیـه ات تـقـدیـم بر اربـاب شـد

دسـته گـل هایت گـلاب نـاب شد

ای عقـیله! عقل ها حیران توست           «آفرینش» بیتی از دیوان توست

دست ها بر رشتـۀ دامـان توست           شهر کوفه گوش بر فرمان توست

«اُسکُتوا» گفتی همه ساکت شدند

زنگ ها بی زمزمه ساکت شدند

مــرتــضــای دوم مــایــی شـمـا           انـعـکـاس نــور زهــرایـی شـما

نــقــطـۀ عـطـف تــولّایـی شـمـا           راوی «الّا جــمــیـلا» یـی شـمـا

ای «خلیله»! ای که هستی بت شکن!

جای زینب مینویسم «شیر زن»

کعبـۀ ماتـم شدی یک سال و نـیم           موسفید و خم شدی یک سال و نیم

سوختی و کم شدی یک سال و نیم           وارث «آدم» شدی یک سال و نیم

گـریه هایت ســوزناک و آتـشـین

روضه می خواندی دم آخر چنین:

ای بـرادر! ســایــۀ روی سـرم!           ای حسین جان! ای غریب مادرم!

رفـتـی و بی تـو بـدون یــــاورم           بـی عـلــمــدار و عــلیِ اکـــبـرم

مثــل تو در زیــر نــور آفـتــاب

پـهـن کـردم بـستـرم را با شتاب

یـادم آمـد از حـــرم دل کـنـدنـت           بــوسـه هـای مـادرم بـر گـردنت

یــادم آمــد زخــم هـای بـر تـنت           بـا تــمـاشـای گـل پیــراهـنـت...

خـاطـرات کـربـلایت زنـده شـد

کـوفـه و شـام بـلایت زنــده شـد

کوچه و بازار شام ای وای وای           سنگ های پشت بام ای وای وای

هتک حرمت بر امام ای وای وای           مــردمـــان بــی مـــرام ای وای

دشـمـنـت با بی حـیـایـــیِ تــمـام

خـیزران میزد به لب هایت مدام

یک سال و نیم مانده غمت در گلوی من           هر روز و شب تویی همه جا روبه روی من

در زیــر آفــتـــابــم و تشـنـه شـبـیه تـو            دنیا کـشـیــده خـنــجـر غـم بر گــلوی من

تصویر قــتــلــگــاه تو یـــادم نمی رود            یک بـــوسه از تنت شده  بود آرزوی من

از خـــاطرات آن شب مـقــتل کنار  تو            مانده هــنـــوز لاله ســـرخی به روی من

قـــاری روی نـــیـزه شدی تا نگــاه ها             آید به سـوی نـــیـــزه نیـــاید به سوی من

سنگین ترین غمم غم دفن سه ساله بود             او رفت و رفت پــیــش شــمـا آبروی من

بشکن ســفـال عــمـر مرا تا نفس کشم             دیگر بس است بـــاده غـــم در سبوی من

هنگامه ی وصال من و دلبــرم شده             این الحسین زمــزمــه ی آخرم شده

چشمم به راه مانده کجایی عزیز من            پیــراهن تو گــرمی بال و پـرم شده

از گریه پینه بسته دگر چشم های من           عــالم سیــاه پیش دو چشم تـــرم شده

موی سپید و قــد کمــانم چه دیدنیست           غم های کربلاست چنین یــاورم شده

من پیرسالخورده ام و دست های من           محتاج شانه های عــلی اکبــــرم شده

از خاطرم نمی رود آن لحظه فــراق           ناله زدی که وقت وداع از حرم شده

من بین قتلگاه تو جان دادم ای حسین           این چند ماهه جان تو، درد سرم شده

می خواستم بغل کنمت جــان تو نشد           نیزه شکسته زحمت این پیکــرم شده

من پا به پای پیکر توضربه خورده ام           سرتا به پا تــمــام تنــم، پُـر ورم شده

جان و دلم فـدای تو ای دلبــرم، حسین            دیگــر رسیـده است دم آخــرم حسیـن

من رو به کربلای تو خوابـیــده ام اخا            دیــدار من بیــا، پــسر مــادرم حـسین

چیزی نماند از تو بجز کهــنـه پیـرهن            این یادگار توست کنون در برم حسین

یک سال و نیم رفته ز عمر و نمیشود            درد نبــودنت بـه خــدا بــــاورم حسین

یک سال و نیم مثل ربـاب تو می زدم            بر صورتم، ز داغ علی اصغرم حسین

پیچیده است وقت اذان تـوی گوش من            " الله اکـبــر " عــلــی اکــبـرم حسیـــن

یادم نمی رود که صـــدای تو قطع شد            افتـــاد دلهره به میــان حــــــرم حسین

بالای تل دویدم و دیدم که ، میـخوری            شمشیر و نیزه، پیش دو چشم ترم حسین

چهره کــبـــود بود شب غـــارت حرم            هردختری که بود به دور و برم حسین

در کــربــلا زدند به پیشانی تـو سنگ            در شام سنگ خورد همه پیکرم حسین

هر چــه گــذشت بین مــحل یهــودیان            با خود به زیر خاک سیه میبرم حسین

وقبل از اینکه مرا هم از این سرا ببرید           کـمک کنید مـــرا سمت کــربــلا ببرید

تمام قــامت من را شکسته داغ حسیــن            کمک کنید مرا دست بر عـصا ببــرید

درآن غـــروب فدایش شدم، قبول نکرد            اگر که قـــابلــم اکنـون مرا فــدا ببرید

کمی زخــــون دل عمه رنگ بــردارید            بـرای مـــوی سفیدم کــمی حنـا بـبرید

به خیمه ســوختم اما دوباره می سوزم             در آفــتــاب اگـر بــســتـر مــرا ببرید

کنــار بستــر من روضه ای بخوانید و             مرا میان همین اشک و گریه ها بـبرید

مرا لــبـاس اسیری کـفـن کنید و سپس             حسین حسیــن بگـویید و کــربلا ببرید

آه ای صبور قـافـلـۀ غـم سـفـر بخیـر            راوی روضه هـای محـرم سفـر بخیر

خلـوت نشین نیـمه شب ندبه های اشک            دلگـیر بغض های دمادم سفر بخیر...

یکسال ونیم غربت و دلتنگی و فراق            یکـسال ونـیم گـریـۀ نم نـم سفر بخیر

ای شـاهــد مــراثـی گــودال قـتـلـگـاه            ای وارث مصیبت اعـظم سفـر بخـیر

بغض غـریب خـاطره های کـبودِ شام            امن یـجـیـب کوچـۀ مـاتـم سفـر بخیر

روی کـبـود و نـیـلی و آشـفـتـۀ فـراق            موی سپید و خاکی و درهم سفر بخیر

زلفی بخون نشسته سرِ نیزه ها رهاست            بانـو به زیـر سایـۀ پـرچـم سفر بخیر